Bæn og fasta

Ég hef ákveðið að skrifa grein eða réttara sagt úrdrátt úr bókinni, “The Hidden Power of Prayer & Fasting“, fyrir alla þá sem ekki hafa tök á að panta sér bókina og lesa sjálf. Því það að er mitt álit að þessi bók sé ein af þeim bókum sem allir kristnir ættu að lesa. Þetta er ein besta bók sem ég hef lesið og ég finn mig knúinn til að skrifa um þau atriði sem töluðu sterkast til mín sem og að birta beint atriði úr bókinni sem geta hjálpað þér kæri lesandi að komast nær Guði og fá gegnumbrot inn í þitt líf.

Mín reynsla

Áður en ég fer í efnið vil ég segja að ég er ekki að tala bara út frá því sem ég hef lesið því ég hef fastað reglulega í gegnum mína trúargöngu með Guði sem nú spannar orðið meira en 22 ár. Ekki það að ég hafi fastað jafnt og þétt allan tímann og í raun fastað miklu minna en ég tel nú nauðsynlegt fyrir mig og alla sem trúa á Jesú Krist. Ég hef prófað ýmsar föstur á minni göngu, sólahringsföstur, 3ja daga föstur með og án vatns, og nokkrar útgáfur af tuttu og 21 dags Daníelsföstum. Fyrir stuttu kom mjög sterkt til mín að fara inn í föstu, blandaða föstu sem ég hafði ekki farið í áður (aðeins vatn ákveðna daga, aðeins grænmeti, baunir og hafrar ákveðna, og svo hefðbundin Daníelsfasta ákveðna daga). Ég fékk skýra leiðsögn hvernig fastan ætti að vera og hver bænarefnin ættu að vera í röð eftir mikilvægi hvers og eins, hvernig ég ætti að fara á ákveðna staði og biðja, taka vald og fleira.

Það er því af reynslu að ég segi ykkur að fasta er gríðarlega öflugt vopn til að sigra vígi, fá gegnumbrot, lækningu og lausn inn í líf okkar og fyrir því sem við erum að biðja fyrir. Fastan hefur gríðarleg áhrif á þína persónulegu göngu með Guði, þar sem þú verður mun næmari fyrir anda Guðs og því sem hann vill segja þér, og eitt það besta er að veldi óvinarins nötrar þegar við föstum, sérstaklega þegar margir trúaðir koma saman og gera sáttmála um að biðja og fasta markvisst inn í ákveðna hluti og aðstæður.

Fyrirmyndir

Ég heyri ekki oft minnst á föstur í kirkjunni, það er eins og óvinurinn hafi náð að hylja yfir þetta kröftuga vopn. Þetta er fórn og það getur verið erfitt að fasta en það getur líka verið auðvelt ef Guð leiðir mann inn í sérstaka föstu. En af hverju að fasta? Er það nauðsynlegt?

Jesús Kristur þegar hann gekk um í holdi á jörðinni fyrir rúmum 2000 árum síðan er okkar aðal og helsta fyrirmynd. Hann hóf þjónustu sína á því að vera skírður af Jóhannesi skírara og fylltist Heilögum anda, en Hann fór ekki strax út að þjóna, nei hann fór fyrst og vann andlega sigurinn gegn djöflinum í eyðimörkinni með því að fasta og biðja í 40 daga, eftir það fór hann út í krafti andans.

Matteusarguðspjall 3:16

En þegar Jesús hafði verið skírður, sté hann jafnskjótt upp úr vatninu. Og þá opnuðust himnarnir, og hann sá anda Guðs stíga niður eins og dúfu og koma yfir sig.

Matteusarguðspjall 4:1-2

Þá leiddi andinn Jesú út í óbyggðina, að hans yrði freistað af djöflinum. -2- Þar fastaði hann fjörutíu daga og fjörutíu nætur og var þá orðinn hungraður.

Lærisveinarnir föstuðu reglulega og leituðu Guðs, við sjáum það í gegnum alla Postulasöguna. Af hverju gerðu þeir það? Jú þeir vissu að í gegnum allar ritningarnar var fasta notuð til að nálgast Guð, fá leiðsögn og gegnumbrot inn í erfið málefni og samkvæmt orðum Jesú til að hafa vald yfir illum öndum, líka þeim sterkustu.

Matteusarguðspjall 17:21

Jesús svaraði: Ó, þú vantrúa og rangsnúna kynslóð, hversu lengi á ég að vera hjá yður? Hversu lengi á ég að umbera yður? Færið hann hingað til mín. -18- Og Jesús hastaði á hann og illi andinn fór úr honum. Og sveinninn varð heill frá þeirri stundu. -19- Þá komu lærisveinarnir til Jesú og spurðu hann einslega: Hvers vegna gátum vér ekki rekið hann út? -20- Hann svaraði þeim: Vegna þess að yður skortir trú. Sannlega segi ég yður: Ef þér hafið trú eins og mustarðskorn, getið þér sagt við fjall þetta: Flyt þig héðan og þangað, og það mun flytja sig. Ekkert verður yður um megn. -21- En þetta kyn verður eigi út rekið nema með bæn og föstu.

Hér er helstu dæmin í Biblíunni um inngrip Guðs á stórkostlegan hátt eftir að fólk fastaði og bað:

• Sagan um Ester og hvernig hún kallaði alla Gyðinga í Súsa til föstu í þrjá sólahringa án vatns og matar og fékk fullnaðarsigur yfir Haman og þjóðinni var forðað frá útrýmingu.
• Sagan um Jósafat þegar Móabítar, Ammonítar og fleiri þjóðir komu gegn Ísrael með gríðarmikinn her. Jósafat varð hræddur og sá að í mannlegum mætti ætti hann engan möguleika á sigri. Hvað gerði hann? Það fyrsta sem kom upp í huga hans líklega sem eina vonin fyrir sigri, hann lét boða sameiginlega föstu um alla Júda og Guð svaraði kallinu og þeir unnu fullnaðarsigur með því einu að lofa Guð í söng á meðan óvinaþjóðirnar snerust gegn hvor annarri og drápu þar til enginn var eftir.
• Davíð konungur fastaði oft eins og við lesum um bæði í sögu hans og sálmunum.
• Daníel fastaði reglulega og með ýmsum hætti eins og við lesum í Daníelsbók. Til að mynda fastaði Daníel á alla dýrindisfæðu í 21 dag sem varð til þess að hann fékk heimsókn frá Gabríel engli sem hafði staðið í ströngu í þennan 21 dag við að berjast við verndarengill óvinarins yfir Persíu til að komast til Daníels með orð frá Guði.
• Sagan um Ezra sem var búin að vitna um að Guð væri með þeim sem leita Hans, þeim til góðs. Þegar Ezra og herlið hans stóð frammi fyrir erfiðum bardaga fastaði hann og herliðið og Guð bænheyrði.
• Hvernig öll Nínive fastaði, jafnvel dýrin voru látin fasta, eftir að hafa heyrt viðvörunarorð frá Jónasi spámanni og þannig sefaði reiði Guðs og forðaði sér frá dómi.
• Svo höfum við auðvitað Móse og Jesú sem voru fyrirrennarar hins fyrri og síðari sáttmála, þeir föstuðu báðir í 40 daga.
• Lærisveinarnir föstuðu reglulega
• Anna spákona þjónaði Guði með bæn og föstu allt sitt líf eftir að hún varð ung ekkja og hún þekkti Drottinn þegar hún sá hann ganga á móti sér.

Ef þessar fyrirmyndir okkar í Biblíunni föstuðu til að standa gegn árásum óvinarins er þá ekki augljóst að þetta á að vera fastur hluti af okkar lífi í dag. Það eru einnig margar öflugar trúarhetjur síðari tíma sem gerðu sér grein fyrir að þetta væri nauðsynlegur þáttur í að lifa sigrandi lífi og hafa raunverulegan kraft til að þjóna Guði.

• Martin Lúther sem þjóðkirkjan er fædd út frá fastaði reglulega og þegar hann var að þýða fornu handritin, Biblíuna yfir á þýsku, þá gerði hann það með reglulegum bænum og föstu.
• John Calvin og John Knox föstuðu reglulega og í raun allir öflugustu trúboðarnir frá þessum tíma.
• Charles Finney skrifaði í ævisögu sína að hann fastaði reglulega. Hann sagði að í hvert skipti sem hann fann eins og það væri að minnka andlegur styrkur hjá honum fór hann rakleiðis í þriggja daga föstu. Þetta hafði þau áhrif að þegar Charles Finney kom inn fyrir borgarmörk þeirrar borgar sem hann var að fara að þjóna í hófu borgarbúar að gráta vegna þess að andi iðrunar féll yfir.
• John Wesley trúði sterkt á föstu og bæn. Hann fastaði alla miðviku- og föstudaga. Hann var þess fullviss að fasta ætti að vera algjör skylda fyrir þá sem þjóna Drottni og hann fór fram á það að þeir sem vildu þjóna með honum ættu að fasta með honum.
• Charles Spurgeon, David Brainard, Rees Howells hvöttu allir til og föstuðu reglulega. Sagan um Rees Howells er sérstaklega mögnuð því Guð kallaði hann og þá sem með honum voru til föstu og bæna á tímum fyrri heimstyrjaldarinnar. Guð gaf þeim sérstök fyrirmæli til að biðja inn í og svo heyrðu þau tíðindin af stríðinu í útvarpinu næsta dag af því hvernig sömu hlutir og þau voru að biðja fyrir voru að ganga í uppfyllingu.
• Derek Prince hinn virti kennari og trúboði fastaði einu sinni í viku. Líf hans og þjónustu var fullt af kraftaverkum og góðum ávöxtum.

Hér sjáum við dæmi um einstaklinga sem þjónuðu Guði og kraftaverk, undur og tákn fylgdu. Jesús er sá sami í gær í dag og um aldir og dagar kraftaverka eru ekki liðnir. Það er sérstök hvatning á okkur í Hebreabréfinu 13. kafla að líkja eftir trú þeirra leiðtoga sem á undan fóru svo að við einnig getum starfað í sama krafti. Þetta gerist ekki að sjálfu sér, ef við lifum ekki samkvæmt Orðinu og þeim leiðbeiningum sem Jesús hefur gefið okkur, getum við ekki ætlast til þess að hafa kraft andans. Það er eins og segir í Lúkasarguðspjalli 6.kafla, ef við gætum gert öll þau kraftaverk sem Jesú gerði án þess að leggja niður okkar líf, biðja og fasta þá værum við búin að finna auðveldari leið en meistari okkar til að sigra hið illa og þannig er það ekki. Ef Jesús þurfti að taka sig frá reglulega til að biðja og fasta, þá þurfum við það líka!

Lúkasarguðspjall 6:40

Ekki er lærisveinn meistaranum fremri, en hver sem er fullnuma, verður eins og meistari hans.

Markúsarguðspjall 16:17-18

En þessi tákn munu fylgja þeim, er trúa: Í mínu nafni munu þeir reka út illa anda, tala nýjum tungum, -18- taka upp höggorma, og þó að þeir drekki eitthvað banvænt, mun þeim ekki verða meint af. Yfir sjúka munu þeir leggja hendur, og þeir verða heilir.

Af hverju eigum við að fasta?

1. Við föstum í hlýðni við Guðs Orð.
2. Við föstum til að auðmýkja okkar frammi fyrir Guði.
3. Við föstum til að sigrast á freistingum og því sem heldur okkur frá krafti Guðs.
4. Við föstum til að hreinsa okkur og endurnýja heit okkar við Drottinn.
5. Við föstum til að verða veikburða svo Drottinn verði sterkur í okkar lífi.
6. Við föstum til að leysa út smurningu Drottins til að vilji Hans gangi fram.
7. Við föstum á neyðartímum, þegar við nauðsynlega þurfum að Guði grípi inn í.
8. Við föstum eftir leiðsögn inn í mikilvægar ákvarðanir.
9. Við föstum til að öðlast skilning og opinberanir.

Ávinningurinn fyrir þig af því að fasta

1. Þú ert að auðmýkja þig frammi fyrir Drottni og segja ég get þetta ekki án þín.
2. Þú færð rétt sýn á lífið og það sem skiptir máli.
3. Þú sérð jafnvægi koma inn þar sem hefur ríkt ójafnvægi eða ófriður.
4. Þú sérð eigingirni og stolt skolast burt.
5. Þú verður mun næmari fyrir anda Guðs og leiðsögn Drottins fyrir líf þitt.
6. Þú sérð skýrar hverjir veikleikar þínir eru og Guð getur átt við þá.
7. Þú öðlast meiri sjálfstjórn, gefur þér meiri tíma til að hugsa áður en þú talar eða bregst við.

Ávinningurinn fyrir Guðs ríkið af því að fasta

1. Við fáum opinberanir á því hvað við erum að eiga við og getum beðið markvisst sem einstaklingar eða kirkja.
2. Við köllum niður lækningu og réttlæti frá Guði yfir landið okkar, bæjarfélög, fjölskyldur, kirkjur.
3. Við drögum niður áþreifanlega nærveru Guðs sem hefur áhrif á umhverfi okkar.
4. Við biðjum inn í erfiðar aðstæður og fáum bænasvör.
5. Við fáum guðlega bendingu og leiðsögn með í hvaða átt skal halda sem líkami Krists á okkar svæði.
6. Við sigrum óróleika og vöxum í öryggi og friði Drottins.
7. Við endurnærumst í anda, sál og líkama.
8. Við styrkjumst í Guði sem heild og sem einstaklingar.
9. Þjónusta okkar varir líkt og lækur sem aldrei þornar upp.
10. Við höfum áhrif á yngri kynslóðirnar sem sjá okkur fasta og biðja.
11. Við endurreisum það sem óvinurinn hefur brotið niður og tökum til baka töpuð landsvæði.

Þessi grein er mikil stytting á bókinni “The Hidden Power of Prayer & Fasting” sem ég mæli með að allir kristnir ættu að panta sér og lesa. En ég fann mig knúinn til að skrifa úrdrátt til að hjálpa þeim sem t.d. geta ekki lesið ensku, ég ákvað einnig að lesa upp greinina og hafa hana á hljóði fyrir þá sem finnst betra að hlusta, því mér finnst þetta efni bænar og föstu vera það mikilvægt að við verðum sem líkami Krists á Íslandi að taka okkur saman á þessu sviði og gera það sem okkar fyrirmyndir gerðu til að ganga fram í raunverulegum krafti andans fyrir Jesú Krist.

Vitnisburður úr bókinni og lífi Mahesh Chavda

Hvað er svarið fyrir Stevie?

Fljótlega eftir að Mahesh Chavda tók við Jesú hóf hann að starfa við umönnun á heimili fyrir mjög veik börn, þarna voru andlega veik börn, börn með heilaskaða, Downs og fleira. Aðstæður voru hræðilegar og Guð kallaði Mahesh þangað til að elska þessi börn sem engin vildi. Stevie var sértaklega erfitt tilfelli en hann var með Downs heilkenni og var með áráttuhegðun að berja sig í andlitið. Starfsfólkið og læknarnir voru búin að reyna allt, raflostameðferð, binda hendur Stevie og fleira, en ekkert virkaði. Mahesh spurði því Drottinn.

Þú sendir mig hingað til að elska þessi börn. “Hvað er svarið fyrir Stevie?”

Mjög greinilega heyrði Mahesh í Heilögum anda segja, “Þetta kyn verður ekki rekið út nema fyrir bæn og föstu!”

Við þekkjum þetta vers úr Biblíunni en á þessum tímapunkti var Mahesh nýr í trúnni og hafði ekki heyrt né vissi að þetta væri í Biblíunni. Mahesh rannsakaði þetta og fór svo inn í föstu leidda af andanum þar sem hann drakk ekkert vatn fyrstu þrjá dagana, en svo fékk hann leyfi til að drekka vatn þar til 14 daga föstu var lokið, en þá sagði Drottinn, “Farðu núna og biddu fyrir Stevie”. Þegar hann mætti á vaktina næsta dag sagðihann, “Í Jesú nafni, þú andi limlestingar, slepptu honum núna í Jesú nafni”. Við þessa bæn tókst Stevie á loft og kastaðist tvo og hálfan metra og í vegginn á herberginu, þar sem líkami hans hékk í loftinu um einn metra frá jörðunni. Svo rann hann niður á gólfið með miklu andvarpi og herbergið fylltist af hræðilegri lygt eins og af rotnum eggjum og brennisteini sem svo fjaraði út. Stevie fékk fullkomna lausn og í fyrsta skipti þreifaði hann mjúklega á andliti sínu og svo fór hann að gráta af gleði.

Það eru mun fleiri vitnisburðir í bókinni, eins og þegar Mahesh var að þjóna í Afríku og einn öflugast seiðkarl svæðisins kom á samkomuna til að stoppa Mahesh, allir pastorarnir voru logandi hræddir við seiðkarlinn því þeir vissu að hann gæti lagt á þá bölvun sem gæti jafnvel dregið þá til dauða. Mahesh var að þjóna og var nýverið búinn að vera í langri föstu. Þegar Mahesh koma að seiðkarlinum í fyrirbæninni var hann ekkert með neitt sérstakt að segja, það eina sem hann sagði var bara,”Guð blessaðu hann”, kraftur Guðs kom yfir seiðkarlinn með þvílíkum krafti að hann slengdist allur til og gat ekki hreyft sig. Seiðkarlinn kom síðar og vitnaði fyrir pastorunum að hann hefði aldrei séð slíkan kraft og gaf Guði líf sitt. Það er nefnilega lífið sem við lifum sem skiptir mestu máli ekki endilega nákvæmlega hvaða orð við notum.

Það sem þetta sýnir okkur er að illu andarnir hræðast þá sem biðja og fasta, því þeir vita að það er gríðarlegt vopn gegn þeim. Engin furða að djöfullinn sé búin að vinna markvisst að því að láta kirkjuna gleyma því að fasta. Vekjum upp þennan mikilvæga sannleika fyrir líkama Krists í dag og tökum til baka það sem óvinurinn er búin að stela frá okkur og kirkjunni því ↓

Síðara Korintubréf 10:3-6

Þótt vér lifum jarðnesku lífi, þá berjumst vér ekki á jarðneskan hátt,  -4- því að vopnin, sem vér berjumst með, eru ekki jarðnesk, heldur máttug vopn Guðs til að brjóta niður vígi. -5- Vér brjótum niður hugsmíðar og allt, sem hreykir sér gegn þekkingunni á Guði, og hertökum hverja hugsun til hlýðni við Krist. -6- Og vér erum þess albúnir að refsa sérhverri óhlýðni, þegar hlýðni yðar er fullkomin orðin.

Guð blessi þig!

– Sigurður Júlíusson

Við höldum áfram þemanu okkar um „þjálfun til að ríkja“ með því að leitast við að skilja Opinberunarbókina, sjáum við að öll kirkjan – og heimurinn – munu ganga í gegnum miklar þrengingar áður en ríki hans kemur. Þessar þrengingar eru til þess að hjálpa kirkjunni, og síðan heiminum, að komast inn í Guðs ríki. Eins og Páll postuli sagði í Postulasögunni 14:22 „Vér verðum að ganga inn í Guðs ríki gegnum margar þrengingar.“ Þannig eru þrengingar hlið að ríkinu fyrir okkur og á endanum fyrir allan heiminn.

Drottinn sagði: „Í heiminum hafið þér þrenging“ (sjá Jóh. 16:33). Allir í heiminum ganga í gegnum þrengingar, en sem kristnir menn getum við haft þann mikla kost að skilja tilgang þeirra og nýta þær til að komast inn í Guðs ríki. Okkur er ætlað að lifa í Guðs ríki núna, ekki bara í næsta lífi. Eins og okkur er sagt í Hebreabréfinu 12 kafla, þá er Guðs ríki óhagganlegt, svo ef við byggjum líf okkar á Hans ríki, munum við ekki skjálfa þegar „allt sem hægt er að hrista verður hrist.“ Sá tími er kominn og Drottinn notar þrengingar til að hjálpa okkur að byggja líf okkar á föstum grunni. Þetta er ekki bara svo að við glötumst ekki, heldur til að við getum dregið aðra upp úr kviksyndinu sem heimurinn er að verða.

Ef við skiljum þrengingar okkar er auðveldara að draga ávinning af þeim. Þetta getur einnig gert þrengingarnar auðveldari að þola, þar sem við vitum að Skaparinn og sá sem viðheldur öllu hefur lofað að hann muni ekki láta okkur verða prófuð umfram það sem við getum þolað. Af þessum sökum, þegar við erum komin að þeim stað þar sem við höldum að við getum ekki meir, vitum við að endir prófraunarinnar er nálægt.

Að skilja þetta þá vitum við að Drottinn veit miklu betur en við hvað við getum þolað. Ef við treystum honum, jafnvel þegar við komumst að þeim stað þar sem við höldum að við getum ekki meir, þá mun þolgæði okkar vaxa því lengur sem við þolum á þeim stað.

Eins og Francis Frangipane sagði oft, „Við föllum aldrei á prófum Guðs; við tökum þau bara aftur þar til við stöndumst.“ Ef við gefumst upp of snemma, þurfum við bara að taka prófið aftur. Svo, ekki gefast upp! Í Lúk. 21:19 sagði Drottinn, „Verið þrautseigir og þér munuð ávinna sálir yðar.“

Í Hebreabréfinu 10:36 erum við hvött: „Þolgæðis hafið þér þörf, til þess að þér gjörið Guðs vilja og öðlist fyrirheitið.“ Haltu út aðeins lengur, og þú kemst í gegn. Ef við stöndumst, þurfum við ekki að fara í gegnum sömu þrengingar aftur og aftur. Eins og Jakob skrifaði: „Álítið það, bræður mínir, eintómt gleðiefni, er þér ratið í ýmiss konar raunir. Þér vitið, að trúarstaðfesta yðar vekur þolgæði, en þolgæðið á að birtast í fullkomnu verki, til þess að þér séuð fullkomnir og algjörir og yður sé í engu ábótavant.“ (Jak. 1:2-4).

Eins og Winston Churchill sagði, „Þegar þú ert að fara í gegnum helvíti, haltu áfram.“ Opinberunarbókin sýnir hvernig þrengingar eru hluti af hverju lífi á jörðinni, og jörðin mun ganga í gegnum þær allt til enda síðustu aldarinnar. Þegar við þroskumst eru þrengingar ekki lengur eingöngu til þroska okkur, heldur til þess að við lærum að bera byrðar annarra þar til þeir geta staðið. Síðan byrja þeir að hjálpa öðrum. Þá þarf ekki bara að álíta þrengingar gleði, þær verða raunverulega gleði þegar við sjáum sigrana.

Jesús hefði getað tekið vald sitt yfir jörðinni strax eftir upprisuna og bundið djöfulinn þá. Hann hafði borgað verðið til að leysa okkur og alla jörðina, svo af hverju gerði hann það ekki og gerði þetta auðveldara fyrir okkur? Hann vildi ekki að það yrði auðvelt. Ef við ætlum að verða þeir sigurvegarar sem hann talar til í Opinberunarbókinni, verðum við að losa okkur við „auðvelt“ hugarfar úr hugsun okkar. Hann vildi að þetta yrði erfitt svo að þeir sem voru kallaðir til að ríkja með honum gætu verið prófaðir og geta þeirra aukin, svo þeir gætu ríkt á föstu valdi Guðs ríkis, en ekki eigin.

Það er sagt að „ef við höfum ekki reynsluna af því að auka auðæfi, munum við ekki hafa viskuna til að halda þeim.“ Þetta hefur reynst satt, og það sama á við um vald. Ef við höfum ekki reynsluna af því að vaxa og þroskast í valdi ríkisins, munum við ekki geta viðhaldið því. Þrengingar okkar eru „þjálfun til að ríkja,“ svo ekki sóa þeim!

– Rick Joyner

Jóhannesarguðspjall 13:7

Jesús svaraði: Nú skilur þú ekki, hvað ég er að gjöra, en seinna muntu skilja það.

Verið minnugir leiðtoga yðar, sem Guðs orð hafa til yðar talað. Virðið fyrir yður, hvernig ævi þeirra lauk, og líkið eftir trú þeirra. Jesús Kristur er í gær og í dag hinn sami og um aldir. Heb 13-7-8

Virðið fyrir yður ævi þeirra sem á undan fóru og líkið eftir trú þeirra – Hvers vegna legg ég svo mikla áherslu á þetta?

Það er fátt sem sýnir betur hvernig hægt er að upplifa Guð og kraft hans en frásögur af lífi og afrekum þeirra sem á undan okkur fóru. Þessir vitnisburðir sýna berlega hvernig lífi þessar hetjur lifðu. Kærleikinn, helgunin, trúfestin og hugrekkið sem þau sýndu til að lifa í vilja Guðs, stöðug fórn fyrir Guð og menn.

Líf manna eins og William Branham, John G.Lake, Smith Wigglesworth og kvenna eins og Kathryn Kuhlman, Maria Woodworth Etter, Aimee Semple McPherson nær okkar tíð, en svo að sjálfsögðu lærisveinarnir og postularnir þar sem líf Jesús Krists er undirstaða okkar allra. Ég get nefnt marga aðra sem hafa haft mikil áhrif á mig en þessar fyrst nefndu trúahetjur hér að ofan eru líklega með þeim þekktari sem voru uppi á síðustu öld. Þekkir þú líf þeirra og ertu að líkja eftir trú þeirra?

Til eftirbreytni

Ég er viss um að ef þessir vitnisburðir, þessar sögur um samfélag manna við Guð væri þekktar meðal fólks í dag, væri staðan ekki eins slæm og hún er andlega. Það virðist vera að djöflinum hafi tekist að einhverju leiti að hylja yfir þessa vitnisburði með illum orðrómi og öðrum brögðum, þannig að sú arfleifð sem okkar kynslóð átti að erfa er oss hulinn og gleymd. Það er óskiljanlegt að þessar sögur skulu vera að mestu leiti óþekktar og ókenndar í kirkjum og söfnuðum heimsins. Við höfum þó enn tækifæri til þess að gera betur.

Þetta eru sterkar fyrirmyndir eins og persónur Biblíunnar. Í þessu tilfelli er sagan nær okkur og heimildirnar ekki svo ýkja gamlar. Það ætti að gefa okkur öllum von um að með réttri Guðsdýrkun og helgun er enn möguleiki á að sjá kraft Guðs starfa kröftuglega á meðal okkar.

Það krefst hugrekkis að vitna fyrir öðrum og að vera öðruvísi. Það eru nýleg dæmi sem sýna það að ef einhver minnist á eitthvað sem ekki er vinsælt í heiminum, flæðir yfir viðkomandi árásir og ofsóknir. Engan ætti að undra, lærisveinarnir gengu í gegnum nákvæmlega það sama og gáfu flestir á endanum líf sitt fyrir að segja sannleikann.

Helgun og friður

Það er á hreinu að það er engin leið fyrir okkur að verða eins og þær fyrirmyndir sem ég nefndi áðan, án Krists. Það var einmitt sú opinberun sem knúði allt þetta fólk til þess að leita Guðs af öllu hjarta og ávöxturinn af því var sannur friður.

Ég er að lesa klassíska kristna bók sem heitir, The Pursuit of God, eða Leitin að Guði – eftir A.W. Tozer sem var uppi á síðustu öld. Hún fjallar meðal annars um helgun og hvernig við finnum vilja Guðs.

A.W. Tozer (1897-1963) skrifar í inngangi bókarinnar. Sannur sálarfriður, ávöxtur þeirra sem raunverulega leita Guðs, er sjaldséður hjá Kristnum í dag (skrifað snemma á 20 öldinni). Allt of margir hafa sæst á að ófriður sé hluti af raunveruleikanum og hafa hætt að leita Guðs af öllu hjarta.

Jóh 14:27

Frið læt ég yður eftir, minn frið gef ég yður. Ekki gef ég yður eins og heimurinn gefur. Hjarta yðar skelfist ekki né hræðist.

Það er raunverulegur friður í boði í dag og hann finnur þú aðeins í Guði.

Friður er hugafar og í Kristi er eilífur friður og sálarró. Hvað sem á dynur í heiminum, þínu lífi eða í þinni þjóð. Ef þú leitar Guðs raunverulega af öllu hjarta, alla daga og átt persónulegt samfélag við Hann. Þá á ekki einu sinni ótti við dauðann að hafa áhrif á þig.

Helgun er sú leið sem allir þufa að fara!

Það er sorgleg staðreynd að maðurinn hefur snúið sér frá því að dýrka skapara sinn yfir í það að dýrka hið skapaða. Eftirsókn eftir hlutum er djúp þrá sem flestir stjórnast af í dag, útlitsdýrkun, stöðudýrkun og svo mætti lengi telja. Hvað segir Jesús um allt þetta?

Matt 16:25

Því að hver sem vill bjarga lífi sínu, mun týna því, og hver sem týnir lífi sínu mín vegna, mun finna það.
Fyrir þá sem vilja komast nær Guði

Jesús sagði sá sem vill fylgja mér afneiti sjálfum sér! Ef við náum að gjörsigra alla eftirsókn eftir vindi og dauðum hlutum, sem engin tekur með sér eftir að þessu lífi lýkur. Þá finnum við raunverulega lífið og öðlumst raunverulegan frið.

Vers um Helgun

Róm 12:1-2

Því brýni ég yður, bræður, að þér, vegna miskunnar Guðs, bjóðið fram sjálfa yður að lifandi, heilagri, Guði þóknanlegri fórn. Það er sönn og rétt guðsdýrkun af yðar hendi. -2- Hegðið yður eigi eftir öld þessari, heldur takið háttaskipti með endurnýjung hugarfarsins, svo að þér fáið að reyna, hver sé vilji Guðs, hið góða, fagra og fullkomna.

Kól 3:1-2

Fyrst þér því eruð uppvaktir með Kristi, þá keppist eftir því, sem er hið efra, þar sem Kristur situr við hægri hönd Guðs. -2- Hugsið um það, sem er hið efra, en ekki um það, sem á jörðinni er.

Heb 12:14

Stundið frið við alla menn og helgun, því að án hennar fær enginn Drottin litið.

1. Þess 4:7

Ekki kallaði Guð oss til saurlifnaðar, heldur helgunar.

2. Kor 7:1

Þar eð vér því höfum þessi fyrirheit, elskaðir, þá hreinsum oss af allri saurgun á líkama og sál og fullkomnum helgun vora í guðsótta.

Heb 12:10

Feður vorir öguðu oss um fáa daga, eftir því sem þeim leist, en oss til gagns agar hann oss, svo að vér fáum hlutdeild í heilagleika hans.

Guð er heilagur og til þess að finna Hann þá þurfum við að vera heilög. Tökum eitt skref í einu og biðjum Guð að sýna okkur hvað við getum gert til þess að vinna þennan sigur sem allir menn þurfa að vinna vilji þeir finna Guð.

Látum Orð Guðs tala til okkar og verum ekki aðeins áheyrendur, heldur gerendur og tökum háttaskipti hugarfarsins. Helgum okkur af öllu hjarta og sigrum þessa öld eins og trúarhetjurnar gerðu á öldum áður.

Náð Guðs veri með yður.

—

“To be in Christ – that is redemption; but for Christ to be in you – that is sanctification!”
― W. Ian Thomas

Í þessari grein langar mig að varpa ljósi á hina raunverulegu páskahátíð Drottins eins og um hana er ritað í Biblíunni. Þetta er ein af helgustu hátíðum bæði gyðinga og kristinna manna, því hún fjallar um frelsisverk Drottins. Af hverju gerum við það sem við gerum í dag, hvar byrjaði það og er uppruninn frá Guði eða einhverju allt öðru? Því miður hefur hinni heilnæmu kenningu og sannleikanum verið skipt út að miklu leiti fyrir hjáguðadýrkun og heiðna siði. Páskasiðir nútímans eru þar engin undantekning. Við skulum fara í Orðið og lesa hvað það hefur að segja um páskana og skoða hvernig Jesús Kristur uppfyllti þessa hátíð með lífi sínu og fórn.

Uppruni Páskanna | 2. Mósebók 12 kafli

Þá mælti Drottinn við þá Móse og Aron í Egyptalandi á þessa leið: -2- Þessi mánuður skal vera upphafsmánuður hjá yður. Hann skal vera fyrsti mánuður ársins hjá yður. -3- Talið til alls safnaðar Ísraelsmanna og segið: Á tíunda degi þessa mánaðar skal hver húsbóndi taka lamb fyrir fjölskyldu sína, eitt lamb fyrir hvert heimili. -4- En sé eitt lamb of mikið fyrir heimilið, þá taki hann og granni hans, sá er næstur honum býr, lamb saman eftir tölu heimilismanna. Eftir því sem hver etur, skuluð þér ætla á um lambið. -5- Lambið skal vera gallalaust, hrútlamb veturgamalt, og má vera hvort sem vill ásauðarlamb eða hafurkið. -6- Og þér skuluð varðveita það til hins fjórtánda dags þessa mánaðar. Þá skal öll samkoma Ísraelssafnaðar slátra því um sólsetur. -7- Þá skulu þeir taka nokkuð af blóðinu og ríða því á báða dyrastafi og dyratré húsa þeirra, þar sem þeir eta lambið. -8- Sömu nóttina skulu þeir eta kjötið, steikt við eld. Með ósýrðu brauði og beiskum jurtum skulu þeir eta það. -9- Ekki skuluð þér eta neitt af því hrátt eða soðið í vatni, heldur steikt við eld, höfuðið með fótum og innyflum. -10- Engu af því skuluð þér leifa til morguns, en hafi nokkru af því leift verið til morguns, þá skuluð þér brenna það í eldi. -11- Og þannig skuluð þér neyta þess: Þér skuluð vera gyrtir um lendar yðar, hafa skó á fótum og stafi í höndum. Þér skuluð eta það í flýti. Það eru páskar Drottins. -12- Því að þessa sömu nótt vil ég fara um Egyptaland og deyða alla frumburði í Egyptalandi, bæði menn og fénað. Og refsidóma vil ég láta fram koma á öllum goðum Egyptalands. Ég er Drottinn. -13- Og blóðið skal vera yður tákn á þeim húsum, þar sem þér eruð: Er ég sé blóðið, mun ég ganga fram hjá yður, og engin skæð plága skal yfir yður koma, þegar ég slæ Egyptaland. -14- Þessi dagur skal vera yður endurminningardagur, og þér skuluð halda hann sem hátíð Drottins. Kynslóð eftir kynslóð skuluð þér hann hátíðlegan halda eftir ævarandi lögmáli. -15- Í sjö daga skuluð þér eta ósýrt brauð. Þegar á fyrsta degi skuluð þér flytja súrdeig burt úr húsum yðar, því að hver sem etur sýrt brauð frá fyrsta degi til hins sjöunda, hann skal upprættur verða úr Ísrael. -16- Á hinum fyrsta degi skuluð þér halda helga samkomu og sömuleiðis á hinum sjöunda degi helga samkomu. Á þeim dögum skal ekkert verk vinna, nema það megið þér tilreiða, sem hver og einn þarf sér til matar. -17- Þér skuluð halda helga hátíð hinna ósýrðu brauða, því að einmitt á þessum degi leiddi ég hersveitir yðar út af Egyptalandi. Fyrir því skuluð þér halda heilagt þennan dag, kynslóð eftir kynslóð, eftir ævarandi lögmáli. -18- Í fyrsta mánuðinum skuluð þér ósýrt brauð eta frá því um kveldið hinn fjórtánda dag mánaðarins og til þess um kveldið hinn tuttugasta og fyrsta dag mánaðarins. -19- Í sjö daga skal súrdeig ekki finnast í húsum yðar, því að hver sem þá etur sýrt brauð, sá maður skal upprættur verða úr söfnuði Ísraels, hvort sem hann er útlendur eða innlendur. -20- Þér skuluð ekkert sýrt brauð eta. Í öllum bústöðum yðar skuluð þér eta ósýrt brauð. -21- Þá stefndi Móse saman öllum öldungum Ísraelsmanna og sagði við þá: Farið og takið yður sauðkindur handa heimilum yðar og slátrið páskalambinu. -22- Takið ísópsvönd og drepið honum í blóðið, sem er í troginu, og ríðið blóði úr troginu á dyratréð og báða dyrastafina. Og enginn yðar skal fara út fyrir dyr á húsi sínu fyrr en að morgni. -23- Því að Drottinn mun fara yfir landið til þess að ljósta Egypta. Hann mun sjá blóðið á dyratrénu og báðum dyrastöfunum, og mun þá Drottinn ganga fram hjá dyrunum og ekki láta eyðandann koma í hús yðar til að ljósta yður. -24- Gætið þessa sem ævinlegrar skipunar fyrir þig og börn þín. -25- Og þegar þér komið í landið, sem Drottinn mun gefa yður, eins og hann hefir heitið, þá skuluð þér halda þennan sið. -26- Og þegar börn yðar segja við yður: Hvaða siður er þetta, sem þér haldið? -27- þá skuluð þér svara: Þetta er páskafórn Drottins, sem gekk fram hjá húsum Ísraelsmanna í Egyptalandi, þá er hann laust Egypta, en hlífði vorum húsum.

3.Mósebók 23:4-8

Þessar eru löghátíðir Drottins, helgar samkomur, er þér skuluð boða, hverja á sínum tíma. -5- Í fyrsta mánuðinum, hinn fjórtánda dag mánaðarins um sólsetur, hefjast páskar Drottins. -6- Og fimmtánda dag hins sama mánaðar skal halda Drottni hátíð hinna ósýrðu brauða. Sjö daga skuluð þér eta ósýrt brauð. -7- Fyrsta daginn skuluð þér halda helga samkomu. Eigi skuluð þér þá vinna neina stritvinnu. -8- Og þér skuluð færa Drottni eldfórn sjö daga. Sjöunda daginn er helg samkoma. Eigi skuluð þér þá fást við neina stritvinnu.

Drottinn frelsar Ísrael

Hér fyrir ofan er talað um upphafið af þeirri hátíð Drottins sem kallast Páskar, einnig nefnt Passover eða framhjáganga. Þessi hátíð á að vera haldin árlega til minningar um að Drottinn varðveitti börn Ísraelsmanna og leiddi þá út úr þrældómi Egyptalands inni í fyrirheitna landið.

Nokkur atriði sem vert er að hafa í huga í versunum hér að ofan.

• Upphafsmánuður Ísraelsmanna heitir “Nisan” líkt og upphafsmánuður okkar heitir “Janúar”.
• Það átti að taka lambið þann 10. Nisan og varðveita það til hins 14. Nisan eða í 4 daga.
• Dagar eru taldir á milli þess sem sól sest hjá Ísraelsmönnum og fellur yfirleitt í kringum kl. 18:00, ekki á miðnætti eins og á sólardagatalinu okkar.
• Páskar hefjast þann 14.Nisan við sólsetur og var lambinu slátrað um sólsetur og blóðinu dreypt á dyratréð og dyrastafina og um nóttina átti að eta kjötið.
• 14. Nisan er einnig aðfangadagur og undirbúningur fyrir “Hátíð hinna ósýrðu brauða”, þar sem allt súrdeig er flutt úr húsum og allt gert klárt fyrir hin árlega hvíldardag.
• 15. Nisan er árlegur hvíldardagur og fyrsti dagurinn í hátíð hinna ósýrðu brauða. Mikilvægt að gera sér grein fyrir því að þessi dagur er ekki sami hvíldardagur og hinn vikulegi “Shabbat” þó að það geti hist þannig á í okkar sólardagatali.

Jesús uppfyllir þessa hátíð/skuggamynd með lífi sínu og dauða á krossi

Við skulum byrja á því að sjá að það er engin leið að telja þrjá daga og þrjár nætur ef Jesús var krossfestur á föstudegi og reis upp fyrir sólarupprás á sunnudegi. Við skulum reyna það og sjá hvað við fáum út.

1. Jesús er krossfestur um kl. 09:00 að morgni, og um háeigi varð myrkur um allt land til nóns eða kl. 15:00 og þá kallaði Jesús hárri röddu “Faðir, í þínar hendur fel ég anda minn!”, og svo gaf hann upp andann.
2. Jesús deyr því um kl. 15:00 og við skulum segja að það sé föstudagur. Jósef frá Arímaþeu fer til Pílatusar og biður um líkama Jesú því það var aðfangadagur og mikilvægt að koma líkama Jesú í gröf áður en hvíldardagurinn færi í hönd.
3. Við sjáum því að Jesús er lagður í gröfina rétt áður en hvíldardagur hefst og við skulum segja að það sé hinn vikulegi “Shabbat” eða hvíldardagur gyðinga. Hér eru því mesta lagi liðnar um 3-4 klst. frá því að Jesús gefur upp andann þar til hann er lagður í gröfina.
4. Það segir svo í Orðinu að konurnar hefðu komið í dagmál hinn fyrsta dag vikunnar sem er sunnudagur á meðan enn var dimmt og sáu að gröfin var tóm og Jesús þegar upprisinn. Það eru því um 24 klst. + 12 klst. eða um 40 klst.
5. Það er því engin leið að ná þremur dögum og þremur nóttum með þessari leið. Það er bara ekki hægt að telja þrjá daga og þrjár nætur ef að Jesús á að hafa verið krossfestur á föstudegi.

Er þá Orð Guðs ekki rétt ?

Orð Guðs er sannleikur og Guð er gríðarlega nákvæmur, við sjáum það bara á fyrirmælum hans varðandi undirbúning á páskamáltíðinni sem og aðrar hátíðir, fyrirmyndina af því hvernig musterið átti að byggjast og margt fleira, Guð fer niður í algjör smáatriði og ef við sjáum eitthvað í Orðinu sem virðist vera í þversögn þá þarf bara að rannsaka ritningarnar og leita að sannleikanum.

Orðskviðirnir 25:2

Guði er það heiður að dylja mál, en konungum heiður að rannsaka mál.

Ef við skoðum aðeins það sem ég punktaði hér að ofan sjáum við nokkur atriði sem vert er að skoða betur.

Atburðarrásin

Jesús og lærisveinarnir byrja kvöldið þann 14.Nisan á því að borða saman páskamáltíðina. Þessi máltíð er þekkt sem síðasta kvöldmáltíðin þar sem síðar um nóttina er Jesús tekin höndum í garðinum Getsemane. Jesús er svo leiddur fyrir ráðið þar sem hann er yfirheyrður og síðar leiddur til Pílatusar og Heródesar sem fundu enga sök hjá Honum. Þessa nótt er Jesús húðstrýktur og framseldur til krossfestingar. Um morguninn er svo Jesús krossfestur í kringum klukkan 09:00, það er enn 14.Nisan þegar þetta á sér stað þar sem dagurinn er frá sólsetri til sólseturs hjá gyðingum. 14.Nisan er einnig aðfangadagur og undirbúningur fyrir hátíð hinna ósýrðu brauða, þar sem Ísraelsmenn áttu að fjarlægja allt súrdeig úr húsum sínum og gera klárt fyrir þá hátíð sem varir í 7 daga. Fyrsti dagurinn eða 15.Nisan er sérstakur árlegur hvíldardagur sem fylgir þessari hátíð og hittir ekki endilega á hinn vikulega hvíldardag samkvæmt boðorðinu.

Markúsarguðspjall 15:42-46

Nú var komið kvöld. Þá var aðfangadagur, það er dagurinn fyrir hvíldardag. -43- Þá kom Jósef frá Arímaþeu, göfugur ráðsherra, er sjálfur vænti Guðs ríkis. Hann dirfðist að fara inn til Pílatusar og biðja um líkama Jesú. -44- Pílatus furðaði á, að hann skyldi þegar vera andaður. Hann kallaði til sín hundraðshöfðingjann og spurði, hvort hann væri þegar látinn. -45- Og er hann varð þess vís hjá hundraðshöfðingjanum, gaf hann Jósef líkið. -46- En hann keypti línklæði, tók hann ofan, sveipaði hann línklæðinu og lagði í gröf, höggna í klett, og velti steini fyrir grafarmunnann.

Þá skulum við sýna fram á í Orðinu að þessa viku þegar Jesús er krossfestur hafi í raun verið tveir hvíldardagar, hinn árlegi hvíldardagur hinna ósýrðu brauða á fimmtudegi og svo hinn hefðbundni hvíldardagur á laugardegi.

Markúsarguðspjall 16:10

Þá er hvíldardagurinn var liðinn, keyptu þær María Magdalena, María móðir Jakobs og Salóme ilmsmyrsl til að fara og smyrja hann.

Lúkasarguðspjall 23:56

Þær sneru aftur og bjuggu ilmjurtir og smyrsl. Hvíldardaginn héldu þær kyrru fyrir samkvæmt boðorðinu.

Þær fara þann 16.Nisan sem er föstudagur, eftir að hvíldardagurinn þann 15.Nisan var liðinn, sem var hvíldardagur hinna ósýrðu brauða og kaupa ilmsmyrsl. Þær snúa svo aftur og byrja að undirbúa smyrslin um daginn þann 16.Nisan og við sólsetur um kvöldið hefst svo hinn vikulegi hvíldardagur, sem er laugardagur samkvæmt boðorðunum tíu og þá héldu þær kyrru fyrir. Það er svo um morguninn hinn fyrsta dag vikunnar sem þær koma að gröfinni og sjá að hún er tóm og að Jesús er upprisinn.

Lúkasarguðspjall 24:1-3

En í afturelding fyrsta dag vikunnar komu þær til grafarinnar með ilmsmyrslin, sem þær höfðu búið. -2- Þær sáu þá, að steininum hafði verið velt frá gröfinni, -3- og þegar þær stigu inn, fundu þær ekki líkama Drottins Jesú.

Orð Guðs sýnir skýrt að þessi atburðarrás passar 100% við þau vers sem segja að Jesús myndi vera þrjá daga og þrjár nætur í skauti jarðar og þessi atburðarrás sýnir líka að Jesús uppfyllir skuggamyndina á einstakan hátt.

Matteusarguðsjall 12:38-40

Þá sögðu nokkrir fræðimenn og farísear við hann: Meistari, vér viljum sjá þig gjöra tákn. -39- Hann svaraði þeim: Vond og ótrú kynslóð heimtar tákn, en eigi verður henni annað tákn gefið en tákn Jónasar spámanns. -40- Jónas var í kviði stórhvelisins þrjá daga og þrjár nætur, og eins mun Mannssonurinn vera þrjá daga og þrjár nætur í skauti jarðar.

Hér er mynd sem sýnir þetta á myndrænan hátt og að Jesús hafi í raun verið krossfestur á miðvikudegi.

Guð er nákvæmur og uppfylling páskanna í Jesú er stórkostlegur sannleikur

1. Fjórir dagar: Velja þurfti lamb og koma með það inn í húsið fjórum dögum fyrir páska. Fjórum dögum fyrir dauða sinn á krossinum aðfaranótt páska kom Jesús inn í Jerúsalem á asna. Einnig er einn dagur sem þúsund ár og það voru einmitt 4000 ár frá Adam til Jesú. (2. Mósebók 12:3-6, Matteus 12:1-11, Lúkas 19:29-38, Jóhannes 12:9-16.)
2. Án lýta: Lambið varð að vera lýtalaust. Án skurðar, marbletta eða vansköpunar. Jesús var lýtalaus. Hann var syndlaus. Pílatus og Heródes fundu enga sök hjá honum. (2. Mósebók 12:5, Lúk 23:14-15, 1. Pétursbréf 1:18-19, )
3. Allir: Hvert hús og hver fjölskylda varð að hafa sitt eigið lamb. Allir verða að opna sitt eigið hjarta fyrir því sem Jesús hefur gert fyrir þá og persónulega taka á móti honum sem Drottni sínum og frelsara. (2. Mósebók 12:3-4)
4. 14. dagur: Páskalambið var slátrað aðfaranótt páska, síðdegis á 14. degi Nisan, sem er fyrsti mánuður tímatals Gyðinga. Jesús er lambið sem fórnað var á sama tíma eða á 14. degi fyrsta mánaðar. (2. Mósebók 12:6, Mark. 15:25, 31-38)
5. Brotin bein: Ísraelsmönnum var ekki leyft að brjóta bein lambsins. Ekki meðan á eldamennskunni stóð og ekki einu sinni meðan því var neitt. Bein Jesú brotnuðu ekki við pyntingarnar sem hann mátti þola við krossfestinguna. (Jóhannes 19:31-36)
6. Engir afgangar: Það þurfti að neyta lambsins að fullu aðfaranótt páska. Ekkert átti að vera yfir nótt. Jesús var tekinn af krossinum sama kvöld og krossfesting hans var, þó það væri ekki venjan. (2. Mósebók 12:8-10, Jóhannes 19:31)
7. Frumburður: Lambið dó í stað frumburðar Ísraelsmanna. Jesús dó í okkar stað. Hann var „frumburður margra bræðra“ – Rómverjabréfið 8:29. Hann dó á krossinum til að sameina okkur eða sætta okkur við Guð.
8. Blóð: Ísraelsmenn þurftu að stökkva blóði lambsins á dyrastafi þeirra sem tákn til Guðs. Sá sem dvaldi í húsinu á bak við blóð lambsins var óhultur fyrir dómi Guðs yfir Egyptum. Hver sem dvelur hjá Jesú og gerir vilja hans, blóð Jesú mun varðveita hann frá dómi. (2. Mósebók 12:7, 12-13, Rómverjabréfið 5:8-10)

Heiðni og hjáguðadýrkun

Árið 325 hélt Konstantínus keisari í Róm ráðstefnu í Nicaea þar sem margar stórar ákvarðanir voru teknar sem hafa sveipað hátíðir Drottins hulu og sannleikurinn hefur grafist undir siðum heiðingja. Konstantínus og ráðið ákvað að páskadagur ætti að vera á sunnudegi og það myndi ganga jafnt yfir alla heimsbyggðina og að siðum gyðinga ætti ekki lengur að fylgja þar sem þeir hefðu gerst sekir um mikla synd að framselja Jesú til krossfestingar.  Þetta ráð hafði einnig það markmið að sameina kirkjuna þar sem mikill ágreiningur ríkti um túlkun Biblíunnar og því voru ýmsar breytingar gerðar sem leiddu okkur frá sönnum rótum trúarinnar, ýtti undir gyðingahatur og greiddi veginn fyrir þeirri villu sem hefur fylgt kirkjunni síðan, þrátt fyrir að markmið Konstantínusar hafi, að því er virðist, átt að útrýma heiðni og kristna allar þjóðir. Ráðið í Nicaea er einnig upphafið af sameiningu ríkis og kirkju.

Páskar eru til dæmis kallaðir “Easter” sem leiða má líkur að eigi sér rætur að rekja til Astarte sem var himnadrottning eða falsgyðja sem var dýrkuð til forna og um er ritað t.d. í Jeremía 7.kafla. Þessi Astarte er gjarnan tengd við frjósemi.

Það er ekkert talað um páskaegg í Biblíunni, en það er hins vegar þekkt að Egyptar og Persar til forna skreyttu egg og gáfu sem gjafir til að dýrka falsguði í von um frjósemi.

Það er heldur ekkert talað um kanínur í Biblíunni varðandi páskahátíð Drottins, en kanínur eru einnig tákn um frjósemi.

Það er því augljóst að í dag hefur sönn túlkun á páskum og því sem Jesús gerði fyrir okkur á krossinum, sem er stærsti og merkilegasti viðburður okkar tíma, verið skipt úr fyrir hjáguðadýrkun og heiðna siði með djúpa tengingu við falsguði.

Aðalatriðið er að taka ákvörðun að fylgja Kristi

Það er yndislegt að rannsaka ritningarnar og sjá sannleikann, því það er sannleikurinn sem mun gera okkur frjáls. Tilgangur óvinarins er að afvegaleiðing frá sannleikanum og þar af leiðandi frá Kristi. Þetta sjáum við glöggt með því hvernig hann hefur náð að rugla páskahátíðinni og mörgu öðru sem viðkemur hinni heilnæmu kenningu sem okkur er gefin í Orði Guðs. Ég hvet þig þess vegna kæri lesandi að lesa í Biblíunni daglega og leita Guðs. Þá mun Guð leiða þig í rétta átt og sýna þér sannleikann og þú munt eignast persónulegt samband við skapara himins og jarðar, Jesú Krist.

Aðalatriðið er að Kristur dó fyrir okkar syndir og það skiptir ekki endilega öllu máli hvaða dag það var. En það er gott að sjá að Orð Guðs er rétt og uppfyllingin er nákvæmlega eftir fyrirmyndinni.

Rómverjabréfið 3:4

Guð skal reynast sannorður, þótt hver maður reyndist lygari, 

Hvað er sannleikur?

Jóhannesarguðspjall 14:6

Jesús segir við hann: Ég er vegurinn, sannleikurinn og lífið. Enginn kemur til föðurins, nema fyrir mig.

Ef þú átt ekki lifandi trú á Jesú Krist hvet ég þig til að fara með þessa bæn og hafa svo samband við okkur til að fá leiðbeiningar um hvernig þú getur komist í samfélag við aðra trúaða og fengið leiðsögn varðandi næstu skref.

“Ég trúi því að Jesús Kristur hafi dáið fyrir mig á krossinum og að hann hafi risið upp frá dauðum. Jesús ég bið þig um að koma inn í hjarta mitt á þessu augnabliki, fyrirgefa mér og frelsa mig frá öllum mínum syndum. Ég bið þig um að fylla mig af Heilögum Anda þínum og leiða mig héðan í frá í Jesú nafni.”

Guð blessi þig
Sigurður Júlíusson

Það er sorgleg staðreynd að margir eru hættir að fara í kirkju, á samkomur, í heimahópa eða eiga samfélag vegna þess að eitthvað hefur komið upp í samskiptum við önnur trúsystkini. Við verðum að skilja að við erum öll mannleg, við búum í föllnum heimi og erum öll að berjast trúarinnar góðu baráttu. Þessi öld Laódíkeu er síðasta kirkjuöldin og hið illa sem og hið góða er að ná fullum þroska. Það hefur aldrei verið jafn mikið í boði og margt sem getur dregið athyglina frá því að vera í Drottni, bæn, orðinu og í samfélagi við aðra.

Það eru mörg tákn á lofti um að við séum á síðustu tímum og að það styttist í endurkomu Jesú Krists. Hvað segir Biblían okkur að við eigum að gera þegar við sjáum þetta eiga sér stað ?

Hebreabréfið 10:25

Vanrækið ekki safnaðarsamkomur yðar eins og sumra er siður, heldur uppörvið hver annan, og það því fremur sem þér sjáið að dagurinn færist nær.

Hver er ástæðan fyrir því að við erum áminnt sérstaklega um að koma saman til að uppörva og styrkja hvort annað, og þá sérstaklega þegar dagurinn nálgast? Það er vegna þess að óvinurinn gengur um sem öskrandi ljón, leitandi að þeim sem hann getur gleypt og fellt. Það eru mörg vers í orðinu sem fjalla um að halda vöku okkar svo að við missum ekki af þegar Drottinn kemur að sækja sitt fólk.

Opinberunarbókin 3:3

Minnst þú því, hvernig þú tókst á móti og heyrðir, og varðveit það og gjör iðrun. Ef þú vakir ekki, mun ég koma eins og þjófur, og þú munt alls ekki vita, á hverri stundu ég kem yfir þig.

Við sjáum glöggt í dýraríkinu hvernig rándýr veiða sér bráð. Þetta er ekki svo ólíkt því sem á sér stað í hinu andlega. Horfum bara á hvernig óvinurinn kemur upp á milli systkina og veldur sundrung, ósætti og brýtur þannig upp hópa svo að bræður og systur hætta að koma saman, einangra sig og eru þá orðinn auðveld bráð fyrir rándýrið og eftir stendur einstaklingur sem er jafnvel fullur af reiði og biturleika.

Það er fátt alvarlegra en ósætti og deilur á milli systkina sem ekki eru útkljáð hratt og vel í auðmýkt og fyrirgefningu. Værir þú tilbúin að mæta Jesú ef þú ert ekki búin að fyrirgefa eða átt í deilum við trúsystkini? Eins og ég sagði þá er fátt alvarlegra og Biblían er mjög skýr varðandi þetta.

Matteusarguðspjall 5:21-25

Þér hafið heyrt, að sagt var við forfeðurna: Þú skalt ekki morð fremja. Sá sem morð fremur, skal svara til saka fyrir dómi. -22- En ég segi yður: Hver sem reiðist bróður sínum, skal svara til saka fyrir dómi. Sá sem hrakyrðir bróður sinn skal svara til saka fyrir ráðinu og hver sem svívirðir hann, hefur unnið til eldsvítis. -23- Sértu því að færa fórn þína á altarið og minnist þess þar, að bróðir þinn hefur eitthvað á móti þér, -24- þá skaltu skilja gjöf þína eftir fyrir framan altarið, fara fyrst og sættast við bróður þinn, koma síðan og færa fórn þína. -25- Vertu skjótur til sátta við andstæðing þinn, meðan þú ert enn á vegi með honum, til þess að hann selji þig ekki dómaranum í hendur og dómarinn þjóninum og þér verði varpað í fangelsi. -26- Sannlega segi ég þér: Eigi munt þú komast út þaðan, fyrr en þú hefur borgað síðasta eyri.

Matteusarguðspjall 5:21-25

Ef þér fyrirgefið mönnum misgjörðir þeirra, þá mun og faðir yðar himneskur fyrirgefa yður. -15- En ef þér fyrirgefið ekki öðrum, mun faðir yðar ekki heldur fyrirgefa misgjörðir yðar.

• Ef Jesús kæmi aftur í dag, værir þú tilbúin að mæta honum?
• Hvernig hefur þú talað um systkini þín undanfarið?
• Er eitthvað í þínu lífi gagnvart bróður eða systur sem þú átt eftir að fyrirgefa?

Efesusbréfið 4:29

Látið ekkert skaðlegt orð líða yður af munni, heldur það eitt, sem er gott til uppbyggingar, þar sem þörf gjörist, til þess að það verði til góðs þeim, sem heyra.

Það skiptir ekki máli hvort þú teljir að þetta sé allt hinum að kenna. Matteus 25:23 segir skýrt að ef þú veist að einhver bróðir eða systir hefur eitthvað á móti þér, skaltu ekki koma fram fyrir Drottinn fyrr en þú hefur gert allt í þínu valdi til að leysa málið. Það er ekki alltaf hægt að sættast, en vertu viss um að þú sért búin að gera þinn hluta, og ef það tekst ekki í fyrstu tilraun, taktu þá með þér einhver trúsystkini sem þú treystir til að reyna aftur. Þú vilt ekki standa frammi fyrir Drottni með ófyrirgefningu í hjartanu gagnvart bróður eða systur.

Matteusarguðspjall 18:16

Ef bróðir þinn syndgar gegn þér , skaltu fara og tala um fyrir honum, og sé það ykkar einna í milli. Láti hann sér segjast, hefur þú unnið bróður þinn. -16- En láti hann sér ekki segjast, skaltu taka með þér einn eða tvo, að hvert orð sé staðfest með framburði tveggja eða þriggja vitna. -17- Ef hann skeytir þeim ekki, þá seg það söfnuðinum, og skeyti hann ekki söfnuðinum heldur, þá sé hann þér sem heiðingi eða tollheimtumaður.

Ef þú ert búin(n) að einangra þig og jafnvel ekki búin(n) að mæta í kirkju, á samkomu eða í samfélag í langan tíma vegna þess að eitthvað kom upp á, hvet ég þig til að taka ákvörðun í dag um láta óvininn ekki binda þig lengur heldur eiga samfélag reglulega við aðra trúaða og taka á móti uppörvun og styrk. Það er stutt í að Jesús komi aftur, enginn veit sinn dag eða stund, þannig að tíminn gæti verið enn styttri hjá sumum og því má engan tíma að missa að gera hreint fyrir sínum dyrum svo að samviskan dæmi okkur ekki.

Fyrsta Jóhannesarbréf 3:21

Þér elskaðir, ef hjartað dæmir oss ekki, þá höfum vér djörfung til Guðs.

Það er margt annað sem veldur því að einstaklingur hættir að eiga samfélag, en það sem hefur verið skrifað hér að ofan er að mínu mati ein af alvarlegri ástæðunum og eitthvað sem verður að bregðast hratt við. Því lengri tími sem líður, því erfiðara getur verið að leita sátta og fyrirgefa. En látum tvær dæmisögur Jesú sýna okkur nokkrar aðrar ástæður sem gætu átt við þig og mikilvægt er að bregðast strax við.

Markúsarguðspjall 4:5-20

Hlýðið á! Sáðmaður gekk út að sá, -4- og þá er hann sáði, féll sumt hjá götunni, og fuglar komu og átu það upp. -5- Sumt féll í grýtta jörð, þar sem var lítill jarðvegur, og það rann skjótt upp, því það hafði ekki djúpa jörð. -6- En er sól hækkaði, visnaði það, og sökum þess að það hafði ekki rætur, skrælnaði það. -7- Og sumt féll meðal þyrna, og þyrnarnir uxu og kæfðu það, og það bar ekki ávöxt. -8- En sumt féll í góða jörð, kom upp, óx og bar ávöxt, það gaf þrítugfaldan, sextugfaldan og hundraðfaldan ávöxt. -9- Og hann sagði: Hver sem eyru hefur að heyra, hann heyri! -10- Þegar hann var orðinn einn, spurðu þeir tólf og hinir, sem með honum voru, um dæmisögurnar. -11- Hann svaraði þeim: Yður er gefinn leyndardómur Guðs ríkis. Hinir, sem fyrir utan eru, fá allt í dæmisögum, -12- að sjáandi sjái þeir og skynji ekki, heyrandi heyri þeir og skilji ekki, svo þeir snúi sér eigi og verði fyrirgefið. -13- Og hann segir við þá: Þér skiljið eigi þessa dæmisögu. Hvernig fáið þér þá skilið nokkra dæmisögu? -14- Sáðmaðurinn sáir orðinu. -15- Það hjá götunni, þar sem orðinu er sáð, merkir þá sem heyra, en Satan kemur jafnskjótt og tekur burt orðið, sem í þá var sáð. -16- Eins það sem sáð var í grýtta jörð, það merkir þá sem taka orðinu með fögnuði, um leið og þeir heyra það, -17- en hafa enga rótfestu. Þeir eru hvikulir og er þrenging verður síðan eða ofsókn vegna orðsins, bregðast þeir þegar. -18- Öðru var sáð meðal þyrna. Það merkir þá sem heyra orðið, -19- en áhyggjur heimsins, tál auðæfanna og aðrar girndir koma til og kefja orðið, svo það ber engan ávöxt. -20- Hitt, sem sáð var í góða jörð, merkir þá sem heyra orðið, taka við því og bera þrítugfaldan, sextugfaldan og hundraðfaldan ávöxt.

Lúkasarguðspjall 14:16-24

Jesús sagði við hann: Maður nokkur gjörði mikla kvöldmáltíð og bauð mörgum. -17- Er stundin kom, að veislan skyldi vera, sendi hann þjón sinn að segja þeim, er boðnir voru: Komið, nú er allt tilbúið. -18- En þeir tóku allir að afsaka sig einum munni. Hinn fyrsti sagði við hann: Ég hef keypt akur og verð að fara og líta á hann. Ég bið þig, haf mig afsakaðan. -19- Annar sagði: Ég hef keypt fimm tvenndir akneyta og er á förum að reyna þau. Ég bið þig, haf mig afsakaðan. -20- Og enn annar sagði: Konu hef ég eignast, ekki get ég komið. -21- Þjónninn kom og tjáði herra sínum þetta. Þá reiddist húsbóndinn og sagði við þjón sinn: Far þú fljótt út á stræti og götur borgarinnar, og leið inn hingað fátæka, örkumla, blinda og halta. -22- Og þjónninn sagði: Herra, það er gjört, sem þú bauðst, og enn er rúm. -23- Þá sagði húsbóndinn við þjóninn: Far þú út um brautir og gerði og þrýstu þeim að koma inn, svo að hús mitt fyllist. -24- Því ég segi yður, að enginn þeirra manna, er boðnir voru, mun smakka kvöldmáltíð mína.

Guð blessi þig!

Hvítasunnuhreyfingin á Íslandi

Vestur–Íslendingurinn Guðmundur Páll Jónsson, sem gerst hafði hvítasunnuprédikari, kom hingað til lands árið 1918 og hóf fyrstur hvítasunnumanna starf í Reykjavík, en hafði ekki erindi sem erfiði. Það var ekki fyrr en norski trúboðinn Erik Åsbö var sendur ásamt konu sinni Signe til landsins árið 1920, að hvítasunnuvakningin náði að skjóta rótum meðal landsmanna. Åsbö hafði áður fengið sýn um hvar hann ætti að hefja starf sitt, en á ferð sinni hringinn í kringum landið fann hann staðinn hvergi. Eftir árangurslítið boðunarstarf með Páli Jónssyni í Reykjavík ákvað Åsbö sumarið 1921 að halda heim á leið, en með viðkomu í Vestmannaeyjum. Er skemmst frá því að segja, að þar fann hann loks þann stað, sem hann hafði séð í sýninni og var honum útvegað húsaskjól af Gísla Johnsen konsúl, einum valdamesta manni Vestmannaeyja, sem hafði tekið á móti honum fyrir misskilning. Gísli hafði ætlað að sækja norskan fuglaskoðara niður á bryggju, sem átti að gista hjá honum, en villtist á honum og Åsbö. Hann vildi þó ekki vísa Åsbö burt, þar sem hann var kominn heim til hans nema að koma honum fyrir annars staðar, sem hann og gerði. Auk þess hjálpaði hann Åsbö í leiðinni að finna stað fyrir samkomur. Åsbö hjónin höfðu nokkru áður kynnst Sveinbjörgu Jóhannsdóttur, sem frelsast hafði á samkomu hjá Hjálpræðishernum á Akureyri og kynnst hvítasunnuvakningunni úti í Kanada (Sveinbjörg var systir Ólafíu Jóhannsdóttur sem áður er getið). Sveinbjörg gerðist túlkur þeirra hjóna. Åsbö hjónin ásamt Sveinbjörgu héldu samkomur um sumarið. Voru það einkum eiginkonur verkamanna og sjómanna í bænum sem tóku við boðskapnum. Þegar andstaða við trúboð Åsbö hófst og reynt var að hrekja þau hjónin burt úr byggðinni, fóru Sveinbjörg og Signe að ganga milli húsmæðra í bænum, tala við þær og hafa biblíulestra í heimahúsum. Íbúar Vestmannaeyja voru tortryggnir gagnvart svokölluðum sértrúarsöfnuðum, eftir deilur í tengslum við trúboð Mormóna og brottflutning 200 eyjamanna til Utah í Bandaríkjunum.

Fyrsti söfnuður hvítasunnumanna, Betelsöfnuðurinn í Vestmannaeyjum, var stofnaður 19. febrúar 1926, eftir að reist hafði verið safnaðarhús, með tilstyrk Svía, en við það tækifæri tóku 19 manns niðurdýfingarskírn og tveir til viðbótar skömmu síðar. Einn hafði tekið skírn í Danmörku.

Árið 1936 kom Norðmaðurinn Thomas B. Barratt, sem áður er getið til landsins, en hann hefur verið kallaður faðir hvítasunnuhreyfingarinnar í Evrópu. Barratt átti þátt í stofnun fjölda safnaða hvítasunnumanna víðsvegar um Evrópu og reyndar einnig um allan heim. Í maímánuði þetta ár, stofnaði Barratt söfnuð í Reykjavík og einnig á Akureyri sem báðir báru nafnið Fíladelfía. Árið 1948 varð Ásmundur Eiríksson forstöðumaður í Reykjavík og Einar J. Gíslason í Vestmannaeyjum. Áður höfðu sænskir trúboðar gengt þessum störfum, t.d. Eric Ericson, sem var fyrsti forstöðumaðurinn í Reykjavík. Árið 1970 varð Einar J. Gíslason forstöðumaður safnaðarins í Reykjavík.

Fíladelfíukórinn (síðar Gospelkór Fíladelfíu) hefur hljóðritað og gefið út mikið af kristilegri tónlist ásamt því að halda
tónleika. Kórinn heldur árlega jólatónleika til styrktar bágstöddum. Fíladelfía forlag hefur gefið út allmargar bækur. Tímaritið Afturelding kom út á árunum 1934 – 1991. Barnablaðið kom út á árunum 1938–1996. Árið 1950 var byrjað að halda síðsumarmót (Kotmót) yfir verslunarmannahelgina í Kirkjulækjarkoti í Fljótshlíð.

Hvítasunnumenn hafa tekið þátt í hjálparstarfi fyrir vímuefnasjúklinga, sem heitir Samhjálp. Hvítasunnukirkjur eru starfandi á eftirtöldum stöðum: Reykjavík, Akureyri, Vestmannaeyjum, Ísafirði, Keflavík, Selfossi, Kirkjulækjarkoti, Vopnafirði, Stykkishólmi, Höfn í Hornafirði og Akranesi. Hvítasunnusöfnuðir hafa starfað um lengri eða skemmri tíma t.d. á Húsavík, í Hrísey, á Ólafsfirði, á Sauðárkróki, Siglufirði og Skagaströnd.

Vakning í Hafnarfirði

Á fjórða áratug síðustu aldar, hélt lækningapredikarinn Sigurður Sigvaldason biblíulestra í heimahúsum á Íslandi. Sigurður var Vestur–Íslendingur og hafði áður verið kennari og trúboði í Kanada. Sigurður ferðaðist um, predikaði, dreifði bæklingum og seldi Biblíur. Fyrir bænir Sigurðar gerðust undursamlegir hlutir, en hann var gæddur náðargjöf lækningar. Sigurður samdi fjölda sálma og tvær af bókum hans voru gefnar út á íslensku. Sigurður var beinskeyttur predikari og oft kallaður Biblíu–Siggi, til aðgreiningar frá nafna sínum, Sigurði Sveinbjörnssyni (kallaður Siggi á kassanum), sem predikaði á kassa í miðbæ Reykjavíkur.

Þáttaskil urðu í þessari sögu, þegar Helga Þorkelsdóttir eiginkona Einars Einarssonar klæðskera í Hafnarfirði, læknaðist af berklum á lokastigi eftir fyrirbæn Sigurðar. Einar var meðlimur í KFUM og Helga var formaður Kristniboðsfélagsins. Fljótlega var farið að halda kristilegar samkomur á heimili þeirra hjóna. Árið 1935 bar það við, að ljósmóðirin Guðrún Jónsdóttir skírðist í heilögum anda, en hún hafði áður tekið þátt í starfi KFUK. Sigurður fór síðan til Kanada í eitt ár til að þjóna þar. Þegar Sigurður var farinn, tók Guðrún við leiðtogahlutverkinu ásamt Salbjörgu Eyjólfsdóttur (sem læknast hafði af berklum eftir fyrirbæn Sigurðar). Einar byggði skömmu síðar samkomuhús við heimili sitt að Austurgötu 6 í Hafnarfirði.

Árið 1940 hófst vakning heilags anda af miklum krafti m.a. með tungutali. Fljótlega kom í ljós, að Guðrún hafði náðargjöf lækningar í ríkum mæli. Varð hún eftirsóttur fyrirbiðjandi. Fjölmargar undursamlegar lækningar áttu sér stað, eftir fyrirbæn Guðrúnar. Vilborg Björnsdóttir starfaði lengi með Guðrúnu og Salbjörgu, en hún hafði læknast af alvarlegum augnsjúkdómi eftir fyrirbæn Guðrúnar. Árið 1943 var farið að halda samkomur í Reykjavík. Árið 1948, hóf starfið að Austurgötu 6, útgáfu tímarits sem nefndist Fagnaðarboði. Í upphafi flutti tímaritið m.a.fréttir af lækningavakningunni í Bandaríkjunum ásamt vitnisburðum um lækningakraftaverk á Íslandi og víðar. Árið 1958 var nýtt samkomuhús tekið í notkun að Hörgshlíð 12 í Reykjavík. Hörgshlíðarstarfið studdi kristilegt hjálparstarf, m.a. fatasendingar til Kóreu, dreifingu á Biblíum í Austur-Evrópu og barnaheimili Sally Olsen á Puerto Rico.

Guðrún varð landsþekkt vegna bænaþjónustunnar. Var starfið í daglegu tali kennt við hana og kallað „Guðrúnarsöfnuðurinn“. Eftir andlát Guðrúnar höfðu þær Elín Bjarnadóttir og Margrét Erlingsdóttir umsjón með safnaðarstarfinu.

Náðargjafavakningin

Náðargjafavakningin barst til Íslands, með hreyfingu Jesúfólksins frá Svíþjóð árið 1972. Upp úr þessu varð trúarvakning meðal fólks úr nokkrum kristnum samfélögum í Reykjavík. Þetta fólk kom í upphafi aðallega
KFUM & K. Fljótlega varð til bænahópur sem kallaður var „karismatíski hópurinn.“ Sóknarpresturinn í Grensáskirkju, séra Halldór S. Gröndal, hafði skírst í heilögum anda árið 1975. Halldór og „karismatíski hópurinn“ hófu sérstakar samkomur á fimmtudögum í Grensáskirkju snemma árs 1976, sem fljótlega urðu þungamiðjan í náðargjafavakningunni hér á landi. Fólk úr þessum hópi, sem vildi standa á grundvelli játninga Þjóðkirkjunnar og starfa í tengslum við hana, stofnaði síðan með sér samtök, Ungt fólk með hlutverk á hvítasunnudag árið 1976 og veitti Friðrik Ó. Schram starfinu forstöðu.

Kærleikurinn og CTF

Baldur Freyr Einarsson og fleiri sem áður höfðu starfað í undirheimum Reykjavíkurborgar hófu kristilegt starf, sem fékk nafnið Kærleikurinn, sumarið 2007 í samkomusal við Ármúla í Reykjavík. Í framhaldinu varð vakning meðal fólks sem var í eiturlyfjaneyslu eða tengdist fíkniefnaheiminum á höfuðborgarsvæðinu. Töluverður fjöldi losnaði undan ánauð fíkniefnanna eftir að hafa eignast lifandi trú á Jesú Krist. Kærleikurinn og „Catch the Fire Reykjavík“ (CTF), sem Guðbjartur Guðbjartsson og Sigríður Helga Ágústsdóttir stofnuðu 2008, höfðu samstarf um árabil. Í júlí árið 2014 sameinaðist Kærleikurinn og CTF.

Brot úr Kristnisögu eftir Eirík Magnússon.